IIIA w Krakowie

Będzie długo i dziękczynnie, ale jak jest o czym gadać i za co dziękować, to trzeba. Planowaliśmy ten wyjazd od dawna. Październik okazał się dla nas łaskawy. Kraków, niedziela, 15 października 2023. Dzień szczególny, dlatego zaczęliśmy z przytupem. Pierwsze kroki postawiliśmy w Teatrze im. Juliusza Słowackiego i zobaczyliśmy „Hamleta” w reż. Bartosza Szydłowskiego. Rozpoznaliśmy aktorów, bo wcześniej widzieliśmy ich w Gdańsku w Teatrze Szekspirowskim, w musicalu „1989” i oglądaliśmy „H.” Jana Klaty na Ninatece. Było więc o czym rozmawiać. Wieczór minął nam na spacerach w miękkim świetle krakowskich kamienic, gdzieś między Sukiennicami a Krupniczą, z gorącą herbatą w łapkach. W powietrzu zapach goździków, imbiru, pomarańczy. Dziękuję Wam za ten radosny spacer kilka minut po 21… A potem już do późna gry wszelakie w naszym uroczym, gościnnym Hostelu Mundo. Poniedziałek zaczął się pysznymi racuchami, naleśnikami i aromatycznym musem owsianym z cynamonem i jabłkami. Potem wizyta w Muzeum Fabryce Schindlera. Trudna to była wizyta, ale temat ważny, pamięć konieczna, uważność na siebie i innych wciąż musi pracować w naszych głowach i sercach. Tego dnia rezonowało w nas wołanie Mariana Turskiego o tym, by nigdy nie być obojętnym na wykluczanie i krzywdzenie innych.

Trwa Rok Wisławy Szymborskiej. Nie mogliśmy więc odpuścić wizyty w otwartym 2 lipca 2023 Parku Wisławy Szymborskiej. Gdy dotarliśmy na Karmelicką, dołączył do nas prof. Michał Rusinek, Sekretarz Poetki, Prezes Fundacji Szymborskiej, nam znany szczególnie ze swoich książek: „Bez zahamowań” i „Ptaka Dodo”. Tej pierwszej książki słuchaliśmy w postaci audiobooka na wrześniowej lekcji polskiego (na dobry start roku szkolnego i dla przyjemności po prostu). Tę drugą, Autor podpisał nam podczas spotkania. Profesor Rusinek opowiedział o kulisach powstania parku, o planach jego rozbudowy w przyszłości oraz przypomniał anegdoty z życia Wisławy Szymborskiej. Poproszony przez Felka, polecił nam również „gdzie dobrze zjeść w Krakowie”. Po wizycie w parku, zgodnie z planem, siesta obiadowo-deserowa na Kazimierzu. A ponieważ pogoda tego dnia nie była naszym sprzymierzeńcem, postanowiliśmy pójść do kina. Akurat o 19:20 grali „Chłopów”. Ideolo. Poszliśmy więc na „Chłopów”. I tym sposobem zaczęliśmy uroczo poniedziałkowy wieczór . Dziękuję Wam bardzo, moja III A, za Waszą wyjątkową kulturę osobistą, ciekawość poznawczą i wrażliwość. To takie przyjemne móc pójść z Wami wszędzie i wszędzie czuć się wyjątkowo.

Wtorek przywitaliśmy kolejnym pysznym śniadaniem a następnie ucztą duchową w Muzeum Narodowym na wystawie malarstwa Włodzimierza Tetmajera. Oprowadzała nas Pani Kurator i Organizatorka wystawy, miała nie tylko ogromną wiedzę, ale też pasję, którą oczarowała nas, opowiadając o ciekawostkach z życia artystów. Aby naszym kulinarnym dla odmiany gustom stało się zadość , z muzeum poszliśmy prosto na obiad. A na deser? Poza sernikiem i szarlotką w Piwnicy Pod Baranami, niektórzy odwiedzili Wawel, a inni zakradli się od strony Ogrodu Mehoffera na słynne podwórko przy Krupniczej 22. Cieszę się bardzo, że moje entuzjastyczne (no dobra, nawiedzone J) opowieści, którymi zadręczam Was od pierwszej klasy, mogliście zweryfikować na żywo. Obejrzeliśmy pod płotem fragment filmu „Chwilami życie bywa znośne”, gdzie Pan Miecugow snuje opowieść o tym, co się wyrabiało w tej kamienicy po wojnie, gdy zamieszkali w niej Szymborska, Różewicz, Gałczyński, Iredyński, Mrożek, Filipowicz, no i Pani Lola … Cudownie było tam pójść z Wami. No i super, że ta „pamiątkowa kartka” nie wisi już przyklejona na taśmę klejącą na drzwiach, tylko ktoś, komu zależy na pielęgnowaniu pamięci o tym miejscu, przymocował ją choć na słupku w ogrodzie.

I to już koniec naszej przygody w Krakowie. Krótko, ale intensywnie. Dużo, ale powoli. Ważne miejsca dla wszystkich, ale też dla każdego z osobna. Nasz Kraków 2023. Dziękuję Wam, mój kochany Humanie, za dobry, wspólny czas.