Dialog międzypokoleniowy – dialog międzyreligijny

 W dniach 11 i 13 lutego, w czasie ferii zimowych (!), uczennice II LO: Izabela Janowska (Id), Dorota Walesa (Ia) i Kinga Wróblewska (IIa), wraz ze studentami UTW i PUTW SWPS w Sopocie, wzięły udział w spotkaniu w ważnych miejscach kultu religijnego dla wyznawców judaizmu (Nowa Synagoga w Gdańsku-Wrzeszczu) i islamu (Meczet w Gdańsku-Oliwie). Spotkanie odbyło się w ramach jednego z podprojektów wielkiego projektu współpracy międzypokoleniowej „Wieczory z kulturą i sztuką”, autorstwa p. Lidii Dysarz i p. Przemysława Staronia. Poniżej zamieszczamy relację uczennicy – Izy Janowskiej.

Gdy weszłyśmy do synagogi, w rękach trzymając kubki ze Starbucksa, od razu nasunęła mi się myśl "Co my robimy?! Z kawą, do synagogi? To tak, jakby nie szanować kompletnie ani mężczyzny, który miał prowadzić wykład, ani jego świątyni"- pomyślałam. Jednak zanim zdążyłam na dobre pogrążyć się w czarnych myślach o naszym braku szacunku, moje zakłopotanie przerwał pan Michał Rudzki, wiceprzewodniczący Gminy Żydowskiej w Gdańsku, mówiąc:

• Spokojnie, możecie dopić, nie ma problemu. Z Mac'a?

Zamurowało mnie. Bo tymi dwoma krótkimi zdaniami udało mu się pogrzebać wszystkie moje stereotypy o Żydach, siedzące odkąd pamiętam w mojej głowie :)

Cały wykład, który w efekcie polegał na odpowiadaniu przez p. Rudzkiego na pytania słuchaczy, jeszcze bardziej potwierdził wstępną hipotezę, że stereotypy jednak są stereotypami i niczym innym. I że nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Człowiek ten był nader uprzejmy, bardzo dobrze przygotowany merytorycznie, a ponadto dowcipny.

Zrozumiałam też, dlaczego nie było problemem wejście z napojem. Synagogi są po prostu "domami spotkań", a nie żadnymi miejscami świętymi. Atmosfera na spotkaniu także była luźna, nie czuło się żadnego stresu związanego z tym, że może nieodpowiednio się zachowujemy, a może coś źle powiemy, a może nie powinnyśmy się tak rozglądać... A to, o czym dowiedzieli się wszyscy słuchacze, na pewno zapadło im w pamięć o wiele lepiej, niż gdyby mieli czytać o tym np. w Internecie. Na koniec wszyscy mieli możliwość zobaczenia Tory i zadania kilku ostatnich pytań p. Michałowi. Co ważne, synagoga we Wrzeszczu to jedyna zachowana, wolno stojąca synagoga w mieście.

Dwa dni później spotkaliśmy się w gdańskim meczecie, należący do Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej w Gdańsku, usytuowanym w niepozornej okolicy, zaraz koło wieżowca i domków jednorodzinnych. Meczet ten, w sensie architektonicznym, jest jedynym polskim meczetem z prawdziwego zdarzenia - ma minaret, jest murowany i jednocześnie najbardziej ze wszystkich przypomina muzułmańskie budowle.

Imam Hani, który prowadził spotkanie opowiadając o islamie, okazał się wyjątkowo ciepłym człowiekiem, łamiącym stereotypy. Wiele razy podkreślał, że różnice między nami są tylko powierzchowne... że zostaliśmy stworzeni przez tego samego Boga i że gdyby on chciał, abyśmy byli tacy sami, to takimi by nas zrobił. Było to pięknym potwierdzeniem słów wypowiedzianych dwa dni wcześniej w synagodze. "I nie mówmy o tolerancji, mówmy o szacunku" – rzekł w pewnym momencie imam.

Spotkania w obu świątyniach były niezwykłe. Pozwoliły poznać obie religie "od środka", a nie ze źródeł niekiedy potwierdzających nieprawdziwe informacje i kreujących stereotypy. Wychodząc z synagogi i z meczetu, czuło się dużą różnicę między naszą a „ich” kulturą, a jednocześnie - bliskość tych ludzi, tak bardzo podobnych do nas. Ludzi, którzy podkreślali, że - tak jak my - są dziećmi tego samego Boga.